Home > Politiko > Akcja „Lasek”

Akcja „Lasek”

October 10th, 2010 Leave a comment Go to comments

Nigdy nie wyciągnąłem fajfusa na scenie. Ani ja, ani nikt z mojego zespołu. Mieliśmy za to raz na koncercie sztuczną żyrafę wyposażoną w potężny dyspenser bitej śmietany. Pod żyrafą ukryliśmy petardę. Tak świętowaliśmy 4 lipca 1967 r. Ktoś machnął flagą, ktoś odpalił petardę, od której żyrafie pękła dupa, ktoś nacisnął guzik i żyrafa obsrała całą scenę bitą śmietaną.
Frank Zappa w wywiadzie dla „Playboya”, 1993 r.

Są wydarzenia, które po prostu trzeba zobaczyć. Są akcje, na których trzeba być. Grupa blogerów z Salonu24 postanowiła uczcić półrocznicę Zamachu Smoleńskiego w sposób głęboko metaforyczny: przynosząc pod pałac drzewka w doniczkach symbolizujące las smoleński, który, jak las Birnam do Makbeta, przychodzi do prezydenta Komorowskiego, wieszcząc mu zgon? utratę władzy? — w każdym razie nic miłego. Blogerzy z drzewek chcą ułożyć „krzyż/pomnik, ten którego nam się odmawia”. Następnie planują wypuścić w niebo biało-czerwone baloniki, symbolizujące dusze poległych w Zamachu. Będą recytować „Makbeta”. Z komórek odegrają dźwięk „przerażającej syreny smoleńskiej” (to najwyraźniej jakiś odgłos ze słynnego filmu 1:24).

No, coś takiego muszę zobaczyć na żywo!

Jestem na miejscu za piętnaście czwarta. Nie widać baloników ani drzewek. Tuż przed czwartą widzę pierwszy balonik. To zapewne jakiś troll od nas (MRW?).

 

Mijają kolejne minuty. Zaczynam się obawiać, że Salonowcy odwołali akcję. Na Blipie ktoś donosi, że demonstracja przełożona na osiemnastą. Zimno mi! Wtem…

 

…po drugiej stronie Krakowskiego Przedmieścia niewielka grupa zaczyna ustawiać doniczki. Być może jest wśród nich słynny spiskolog El Ohido Siluro, który na Facebookowej stronie akcji napisał:

Będę!!! Przyniosę sporą choineczkę w doniczce. Drzewko jest ładnie zasuszone i wygląda dokładnie tak samo jak drzewa smoleńskie z 10 kwietnia. Zastanawiam się nad wprowadzeniem pewnych modyfikacji (złamaniem drzewka?). Wtedy pod nim położyć można będzie atrapę „uciętego skrzydła” z kilkoma naszkicowanymi, ważnymi słowami…

Szybko nadchodzi Straż Miejska. Po standardowej wymianie zdań z cyklu „Państwo są Polakami” Salonowcy zabierają swoje drzewka i przenoszą je na właściwą stronę Krakowskiego Przedmieścia. Najwyraźniej na wschodniej stronie ulicy demonstrantów obejmuje niepisany immunitet, bo tam niezaczepiani przez strażników ponownie ustawiają doniczki na ziemi.

 

Atmosfera siada. Pod Pałac z okazji półrocznicy przyszło trochę ludzi, Salonowcy nie mają gdzie ustawić symbolicznego lasu smoleńskiego w kształcie krzyża — poza tym ktoś ułożył wcześniej konkurencyjny krzyż ze zniczy. Blogerzy podnoszą doniczki i stoją z nimi w dłoniach, jak żywy las. A właściwie rzadki lasek, zagajniczek taki.

 

Obserwuje mnie pan o twarzy niepijącego alkoholika, w bezrękawniku, z torbą termiczną na mrożonki w dłoni. Kiedy nie patrzę, zakrada się cichaczem i robi mi zdjęcie z bliskiej odległości. Uśmiecham się do niego. Podsłuchuję rozmowę Salonowców: faktycznie, wypuszczanie baloników przesunięto na szóstą.

Moherowe babcie na melodię „Niech żyje nam rezerwa” śpiewają pieśń „Oddajcie krzyż, złoczyńcy”.

Po negocjacjach z jednym z Obrońców Krzyża Salonowcy zostają dopuszczeni pod barierki. Ustawiają tam swój las. Wskutek kiepskiej organizacji doniczki lądują po obu stronach „ołtarza” składającego się ze sporego krucyfiksu, świętego obrazu i zniczy ułożonych w krzyż. W kupie robiłyby chyba większe wrażenie. Tak czy owak, przekaz jest nieczytelny. Niektóre z roślin nawet nie przypominają drzewek, nie widzę też nigdzie złamanej choineczki El Ohido Siluro. Zaczynam podejrzewać, że nie przyszedł. Gdyby był, pewnie spróbowałby stworzyć z dostępnych roślinek i rekwizytów makietę miejsca katastrofy. Z zaznaczonym zniczem autokomisem i lilią imitującą Białą Postać Imitującą Śmigło.

 

 

 

Na razie akcja wygląda na totalny niewypał. Drzewek mało i brzydkie, nikt nie recytuje „Makbeta”, nie grają syreny z komórek. W oczekiwaniu na wypuszczanie baloników zwiedzam okolicę.

 

 

W tłumie zauważam słynnego rapera Sałaciaka. Przechadza się śmiałym krokiem celebryty. Przed siedemnastą nadchodzi redaktor Sendecki z Telewizji Narodowej ze swoim sprzętem po wypasie.

 

W oczekiwaniu na osiemnastą łażę, pstrykam zdjęcia. Kilkoro fotografowanych wyciąga komórki i robi zdjęcia mnie. Jedna osoba pyta, dla jakiego medium pracuję. Podchodzi starsza pani i nawiązuje sympatyczną niezobowiązującą konwersację; pyta, co tu robię. Omal nie uderzam w szyderę, bo pani wygląda na swojaczkę, ale zamiast się ponaśmiewać, mówię, że jestem tu po raz drugi — pierwszy raz przyszedłem 11 kwietnia złożyć hołd ofiarom katastrofy. Dziś przeczytałem w Internecie, że grupa osób zamierza ułożyć krzyż z drzewek i wypuścić baloniki symbolizujące dusze zmarłych uczestników lotu. I postanowiłem przyjść z aparatem, bo szykuje się fascynujące wydarzenie w fascynującym miejscu. Moja bezstronność i odpowiedni dobór słów opłacają się, bo pani okazuje się być z lotnego patrolu Obrońców Krzyża — chwilę później stoją już z nami dwaj faceci w odblaskowych kamizelkach z napisami „Straż Obywatelska”, którzy jeszcze przed chwilą udzielali wywiadu Eugeniuszowi Sendeckiemu. Dowiaduję się od nich, że goście od drzewek i baloników wykazali się brakiem kultury, bo nie zgłosili demonstracji Obrońcom Krzyża. Rozmawiamy miło, uśmiechamy się do siebie, ale w środku trochę się boję. Po powrocie do domu zastanawiam się, dlaczego pani wydała mi się znajoma. Sprawdzam zdjęcia na Fejsie i bingo, jestem prawie pewien, że to kobieta, która psikała gazem wyznawców Latającego Potwora Spaghetti.

Dzień później stwierdzam, że to na pewno nie ta pani i że złapała mnie jakaś paranoja. Ta sama, która kazała mi rozglądać się czujnie w metrze, czy aby Obrońcy mnie nie śledzą. Cóż, kiedy zaglądasz w Otchłań.

Po piątej od strony Bristolu nadchodzą osoby z dziesiątkami biało-czerwonych baloników. Do części sznurków przywiązane są czarne kartki z nazwiskami poległych w Zamachu. Salonowicze rozdają baloniki gapiom, instruując: „wypuszczamy o szóstej”. Część przechodniów nie łapie idei, zabiera baloniki i idzie dalej. Poważnym problemem stają się falstarty, jest ich naprawdę sporo.

Niechętnie przyznaję przed sobą, że tłum ludzi z balonikami robi na mnie duże wrażenie.

 

 

O wpół do szóstej plany Salonowców zostają zagrożone przez pojawienie się wodzireja Obrońców Krzyża — pana wyposażonego w a) mikrofon bezprzewodowy oraz b) rencistę z pielgrzymkowymi megafonami na stelażu. Gość bezceremonialnie przejmuje imprezę i zaczyna ryczeć przez megafony dziwne pieśni religijne, tłum ryczy wraz z nim. Salonowcy przedzierają się do pana, zaczynają tłumaczyć zasady akcji „Lasek”, pan im odpowiada, żeby mu dali spokój, oni proszą, żeby jednak zapowiedział. My słuchamy, bo mikrofon wszystko zbiera. Pan w końcu zgadza się niechętnie, przez megafony udziela instrukcji. Niestety, coś mu się merda; zgromadzeni dowiadują się, że baloniki wypuszczamy z okazji Dnia Papieskiego, „bo to dziesiąta rocznica”. Później (lub wcześniej, nie pamiętam dokładnie, jest mi naprawdę zimno i chce mi się już trochę siusiu) pan intonuje słynny czterowiersz, ale znowu mu się merda i w efekcie słyszymy, że „Tylko pod tym znakiem, eee… tylko pod tym znakiem, eee… Polska jest Polską, a Polak Polakiem”. Tłum popada w konfuzję, powtarza niemrawo.

Za pięć szósta zaczynają bić dzwony w kościele. Wodzirej każe puszczać baloniki, dodając: „Nieważne, która jest. Dzwony biją, znaczy szósta. Zegar katolicki jest najbardziej nowoczesny”.

Poszły! Niesamowity widok.

 

 

 

Tags: ,
  1. Slotna
    October 28th, 2010 at 19:49 | #1

    wo :

    Prosty przykład: znalazłeś już ten przykład analogicznej próby wywarcia wpływu na Kongres przez jakiś działający legalnie amerykański związek wyznaniowy?

    Tak mi sie skojarzylo:

    The religious factions that are growing throughout our land are not using their religious clout with wisdom. They are trying to force government leaders into following their position 100 percent. If you disagree with these religious groups on a particular moral issue, they complain, they threaten you with a loss of money or votes or both.(…)
    And I am even more angry as a legislator who must endure the threats of every religious group who thinks it has some God-granted right to control my vote on every roll call in the Senate.

    http://en.wikiquote.org/wiki/Barry_Goldwater

  2. al-Zajac ibn-Szarak
    November 3rd, 2010 at 13:38 | #2

    wo:
    Z ekskomunikami rzeczywiście przegiąłem. Fakt, za dużo patrzyłem w Otchłań i sam się w tym flejmie podłożyłem.

    JEDNAK: dar od Cthulhu dostałem, bo niegorsze głupoty piszesz

    Prawo mówi bardzo wyraźnie, jakie metody można stosować, by nakłaniać posłów na głosowanie w określony sposób. I mówi też bardzo wyraźnie, że inne sposoby są zakazane. Wszystkie. Jak leci.

    Jest toto oczywisty bullshit. Na tym polega konstytucyjna zasada wolności, że obywatelowi domyślnie wolno. Aby nie było wolno, musi istnieć norma prawna zakazująca. Naści, góglnij se Ustawę o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa i znajdź normę, pod którą podpadałoby działanie biskupów. Jako osoba bystra i kumata na pewno pojmiesz, że nauruszenie przepisów prawa istniało tylko i wyłącznie w mózgach eseldowców. A raczej w ich japach, bo sądowi głowy tym nie zawrócili, a tylko gęby darli.

    Co do zaś mojej rzekomej tępoty i twojej rzekomej bystrości: źdźbło w oku bliźniego widzisz, a belki we własnej sempiternie nie czujesz, o ile jest dobrze oheblowana lewicowym ideolo.

    BTW. a co do wykładni Konkordatu: gdzieżeście znaleźli taką, przy jakiej się upieracie? Bo, chciałem zauważyć, jeśli Konkordat miałby wykluczać wszelki faktyczny wpływ władz kościelnych na stanowienie prawa, to musiałby ograniczyć:
    a) Konstytucyjną wolność słowa (bo przecież ilekroć proboszcz się wypowiada, parafianie mogą się z nim zgodzić)
    b) prawa wyborcze osób duchownych.
    a taka wykładnia jest po prostu niedopuszczalna.

Comment pages
1 3 4 5 3334
  1. No trackbacks yet.

Optionally add an image (JPEG only)